آرتروپلاتی های کریستالی (نقرس زانو)

 آرتروپلاتی های کریستالی (نقرس زانو)

آرتروپلاتی های کریستالی (نقرس زانو) به بیماری هایی گفته می شود که رسوب ترکیبات خاص در داخل مفصل زانو باعث پیدایش علائم در مفصل می گردد. شایع ترین آنها نقرس و بعد از آن نقرس کاذب می باشد.

 

نقرس در ناحیه زانو یک بیماری التهابی است که به‌طور ناگهانی با درد شدید، ورم ، احساس گرما در زانو، قرمزی و التهاب در مفصل زانو همراه است.

علت آرتروپلاتی های کریستالی (نقرس زانو)

آرتروپلاتی های کریستالی (نقرس زانو) به علت افزایش سطح اسید اوریک خون و در نتیجه انباشته شدن کریستال‌های اسید اوریک در داخل فضای مفصل زانو بروز می‌یابد. اسید اوریک یک ماده زائد در بسیاری از مواد غذایی است. این ماده به‌طور عادی از طریق ادرار دفع می‌شود، اما در مواردی ممکن است به دلیل برخی اختلالات ، مثلا ممکن است کلیه‌ها اسید اوریک را با سرعت کافی دفع نکنند (در 90 درصد موارد ابتلا به نقرس) یا بدن به مقدار بیش از حد اورات (urate) تولید کند (در کمتر از 10 درصد موارد ابتلا به نقرس)، سطح اسید اوریک به مقدار زیاد افزایش پیدا کرده باشد.

بر اثر افزایش بیش از حد سطح اسید اوریک بدن (هیپراوریسمی)، امکان تشکیل کریستال‌های اسید اوریک در بافت های نرم و بطور خاص اطراف یک مفصل همچون مفصل زانو افزایش پیدا می کند. این کریستال ها می توانند باعث واکنش التهابی در مفصل ایجاد شوند که با عوارضی مانند گرم شدن، ورم، قرمز شدن و دردناک شدن مفصل همراه باشند. قبل از اینکه علائم بیماری نقرس در فرد مشاهده شود، سطح اسید اوریک معمولاً در طول چند سال در بدن افزایش پیدا می کند. رایج ترین محل ابتلا به بیماری نقرس در بدن انگشت شست بزرگ پا است. این بیماری همچنین می تواند زانو، دست ها، انگشتان شست، قوزک و مچ ها را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

 

به طور کلی بروز علائم نقرس در بیش از یک یا دو مفصل بدن بطور همزمان شرایطی غیر عادی و نادر محسوب می شود. نقرس کاذب یا کندروکلسینوز همراه با رسوباتی متشکل از کریستال‌های فسفات کلسیم است نه اسید اوریک.

عوامل متعددی می توانند فرد را در معرض ابتلا به بیماری نقرس قرار دهند. مهمترین این عوامل عبارتند از مسائل ژنتیکی، بالا رفتن سن، چاقی، رژیم غذایی(مصرف زیاد گوشت و ماهی و مواد غذایی که دارای درصد بالای پورین هستند)، بیماری های زمینه ای (بیماری کلیه و یا مشکلات متابولیسم )، مصرف برخی داروها.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به آرتروپلاتی های کریستالی (نقرس زانو) مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

تعویض مفصل زانو در بیماران دیابتی

تعویض مفصل زانو در بیماران دیابتی

اغلب بیماران نیازمند جراحی تعویض مفصل زانو افرادی مسن هستند و ممکن است بیماری های زمینه ای از جمله فشارخون یا دیابت داشته باشند. پزشک ارتوپد قبل از انجام جراحی تعویض کامل مفصل زانو، به بررسی و چکاپ بیمار از طریق آزمایش خون (قند، تیروئید و..) و بررسی قلبی و عروقی می پردازد و در صورت وجود مشکل به مشاوره با پزشک غدد یا داخلی ارجاع داده می شوند.

 جراحی تعویض مفصل زانو

دیابت چه تاثیری بر جراحی تعویض مفصل زانو دارد؟

مانند هر عمل جراحی دیگر، جراحی تعویض کامل مفصل زانو نیز ممکن است خطرات و عوارضی را برای بیماران دیابتی ایجاد کند.

جراحی و بیهوشی باعث ایجاد التهاب در ناحیه تحت عمل می شود و بدن با ترشح آدرنالین، کورتیزول و سایر هورمون ها، پاسخ خود ایمنی را آغاز می کند. در بیماران مبتلا به دیابت کنترل نشده، می تواند باعث افزایش قند خون و منجر به عفونت عمیق بافت شود.

مهمترین و خطرناک ترین عارضه جراحی تعویض مفصل زانو در افراد دیابتی شانس بالاتر خطر عفونت می باشد.

 عفونت پس از جراحی تعویض مفصل زانو

بیماران دیابتی به طور ذاتی دارای سیستم ایمنی و عضلات ضعیف تر هستند. این ضعف بر بهبودی کلی بعد از جراحی تعویض مفصل زانو در بیماران دیابتی تاثیر می گذارد.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به تعویض مفصل زانو در بیماران دیابتی مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

تقویت عضلات چهارسرران و بهبود درد زانو

تقویت عضلات چهارسرران و بهبود درد زانو

عضلات چهارسر ران اصلی ترین عضلاتی هستند که به حمایت زانو کمک می کنند.

عضلات چهارسر ران

تقویت عضلات چهارسرران و پیشگیری از آسیب های زانو

عدم قدرت عضلانی کافی در عضلات چهارسرران، می‌تواند در بروز مشکلات زانو تاثیر داشته باشد. هرچه قدر که عضلات ران پا ضعیف‌تر باشند، مفصل زانو کمتر پشتیبانی می‌شود و فشار بیشتری بر آن وارد می‌شود. با وارد آمدن فشار بیشتر بر زانو، احتمال بروز مشکلات مرتبط با مفصل زانو نیز بسیار بیشتر است. خطر تحلیل غضروف زانو در افراد دارای ضعف چهار سر ران افزایش می یابد.

عضلات چهارسر ران

بنابراین تقویت عضلات چهار سر ران در برنامه‌های توانبخشی بسیار مهم است. بهبود قدرت و انعطاف‌پذیری عضلات چهارسر ران می‌تواند به تقویت عملکرد زانو کمک زیادی کند.

داشتن ماهیچه های قوی تر می تواند ضربه و فشار وارد شده بر زانو را کاهش دهد و به حرکت مفصل زانو کمک کند.

ورزش های مناسب برای تقویت عضلات چهارسر ران

قبل از شروع یک برنامه ورزشی برای درد زانو، حتما با پزشک یا فیزیوتراپ خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که چه تمریناتی برای شما مناسب و بی خطر هستند.

تمرینات کششی و تقویتی ملایم بهترین ورزش ها برای تقویت عضلات چهار سر ران هستند که می تواند ماهیچه هایی را که از مفصل زانو حمایت می کنند، تقویت کند.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به تقویت عضلات چهارسر ران و بهبود درد زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

اپی فیزیودز (Epiphysiodesis)

اپی فیزیودز (Epiphysiodesis)

اپی فیزیودز (Epiphysiodesis) یک روش جراحی ارتوپدی در کودکان است  که در موارد دچار اختلاف طول اندام تحتانی انجام می شود و هدف از این جراحی مساوی کردن دو اندامی است که با هم اختلاف طول دارند. همچنین از اپی فیزیودز در برخی موارد برای تصحیح انحراف مفصل زانو هم استفاده می شود.

دو نوع اپی فیزیودز وجود دارد که برای درمان طیف متنوعی از اختلالات ارتوپدی کودکان استفاده می شوند:

همی اپی فیزیودز (Hemiepiphysiodesis) موقت:

به عنوان رشد هدایت شده شناخته می شود، یک تکنیک جراحی است که برای اصلاح تدریجی تغییر شکل اندام زاویه ای در بیماران نابالغ اسکلتی استفاده می شود. نکته مهم این است که کودک باید در سن رشد باشد. به طور معمول رشد در دختران تا 16 سالگی و در پسران تا 18 سالگی اتفاق می افتد. کودکان باید به طور دوره ای مورد بررسی قرار گیرند تا اطمینان حاصل شود که تغییر شکل عود نمی کند. این گزینه جراحی جایگزینی برای استئوتومی های اصلاحی است که با حداقل تهاجم ، درد کمتر، بی حرکتی کوتاه تر، کاهش هزینه و خطر کمتر جراحی همراه است. همی اپی فیزیودز موقت برگشت پذیر است یعنی ایمپلنت های فلزی مورد استفاده را می توان پس از دستیابی به اصلاح مورد نظر برداشت و بنابراین صفحه رشد می تواند رشد و عملکرد طبیعی خود را از سر بگیرد.

اپی فیزیودز دائمی:

اپی فیزیودز دائمی برگشت ناپذیر است و عملکرد صفحه رشد پس از جراحی قابل ترمیم نیست.

 

در دو انتهای استخوان های بلند بدن مانند استخوانهای ران و ساق صفحات غضروفی وجود دارند که به آنها صفحه رشد یا صفحه اپی فیزی (Epiphyseal plate) می گویند. این صفحات مسئول رشد طولی استخوان بوده و در پایان بلوغ تبدیل به استخوان می شوند و بعد از این زمان بلندتر شدن طول استخوان دیگر امکان پذیر نخواهد بود.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به اپی فیزیودز (Epiphysiodesis) مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت