سوالات متداول – استئوآرتریت زانو

سوالات متداول – استئوآرتریت زانو

استئوآرتریت زانو یا آرتروز زانو (OA) عارضه ای پیشرونده است، اما استراتژی های مختلف می تواند به کاهش خطر، کاهش آسیب و مدیریت علائم بیماری کمک کند.

رویکرد درمان آرتروز زانو معمولاً با گذشت زمان و پیشرفت بیماری تغییر می کند. پزشک احتمالاً با درمان های غیر جراحی  شامل توصیه در مورد تغییرات سبک زندگی، کاهش وزن، فیزیوتراپی و ورزش، استفاده از دارو شروع خواهد کرد، با این حال، اگر علائم پیشرفت کند ممکن است لازم باشد به فکر جراحی باشید.

استئوآرتریت زانو

صحبت در مورد علائم، سطح درد و محدودیت های حرکتی با پزشک می تواند به انتخاب بهترین روش درمانی به شما کمک کند.

سوالات متداول در این زمینه معمولا شامل موارد زیر است:

چگونه می توان فشار و استرس بر زانوها را کاهش داد؟

اگرچه در بسیاری موارد استئوارتریت زانو ،در نهایت نیاز به جراحی می باشد، اما تغییر سبک زندگی می تواند به بهبود علائم کمک کند. با پزشک خود در مورد سبک زندگی و فعالیت های روزانه خود صحبت کنید و بپرسید چه کارهایی می توانید انجام دهید تا از وارد شدن فشار به زانوها جلوگیری کنید.

آیا نیاز به کاهش وزن است؟

زانوها وزن بدن را تحمل می کنند و وزن اضافی استرس بیشتری روی زانوها ایجاد می کند. بنابراین در افرادی که اضافه وزن یا چاقی دارند، کاهش وزن کمک موثری در کاهش علائم  استئوآرتریت زانو می کند. علاوه بر این حفظ وزن مناسب بعد از جراحی تعویض مفصل زانو نیز مهم است.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به مقاله سوالات متداول در حوزه استئوآرتریت زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

کیست منیسک

کیست منیسک

کیست منیسک  (Meniscal cysts) وضعیتی است که با تجمع موضعی مایع مفصلی (سینوویال) در داخل یا حاشیه پیرامونی مینیسک منیسک مشخص می شود که معمولاً در نتیجه پارگی مینیسک ایجاد می شود.

کیست منیسک

سایر آسیب های مرتبط که احتمال بروز کیست منیسک را افزایش می دهند عبارتند از: آسیب غضروف مفصلی ، آسیب قبلی زانو ، پارگی رباط صلیبی قدامی، افزایش سن (که در آن پارگی های دژنراتیو منیسک افزایش می یابد).

این عارضه در 1-4٪ از بررسی های MRI زانو یافت می شود. معمولا کیست پارامنیسکال در پارگی های افقی و پیچیده بروز می یابد و کیست پری منیسکال در پارگی های شعاعی یا عمودی منیسک  مشاهده می شود. کیست های داخلی (درون منیسک) نسبت به کیست های جانبی (پارامینیسکی) شیوع کمتری دارند (نسبت 2:1).

پارامنیسکال کیست

پارامنیسکال کیست

انواع پارگی منیسک زانو

مکانیسم ایجاد کیست منیسک

پارگی منیسک به عنوان یک دریچه یک طرفه عمل می کند مایع سینوویال اکسترود می شود و سپس تشکیل مواد ژل مانند غلیظ می دهد

جهت مطالعه ادامه این مطلب به مقاله کیست منیسک مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

نکات مهم در جراحی پارگی مینیسک زانو

نکات مهم در جراحی پارگی مینیسک زانو

نکات مهم در جراحی پارگی مینیسک زانو : پارگی دژنراتیو منیسک بخشی از روند تخریب زانو می باشد که با افزایش سن به تدریج در منیسک ایجاد شده و در افراد مبتلا به آرتروز بیشتر دیده می شود.

امکان بروز پارگی منیسک حتی در سنین کودکی، نوجوانی و بزرگسالی نیز وجود دارد . پارگی های منیسک در افراد جوان معمولا به دلیل چرخش ناگهانی پا، بلند کردن اجسام سنگین ، در هنگام ورزش‌های پرتحرک که در آنها حرکات چرخشی مکرر تکرار می‌شوند و اغلب در افرادی اتفاق می افتد که دچار ناپایداری های زانو (مثل پارگی رباط) و یا ضعف عضلات اطراف زانو هستند.

انواع پارگی منیسک

روش‌های درمانی در پارگی مینیسک زانو

پارگی منیسک ممکن است هیچ مشکلی برای بیمار ایجاد نکرده و حتی بیمار نداند منیسک زانوی او پاره است.

• درمان های بدون جراحی پارگی مینیسک زانو:

شامل مصرف داروهای ضدالتهابی ، استراحت و جلوگیری از انجام فعالیت هایی است که باعث تشدید علائم می شود ، استفاده از کمپرس یخ (باعث کاهش تورم و التهاب شده)، استفاده از زانوبند طبی، بریس ، فیزیوتراپی و ورزش های اصلاحی می تواند در موارد حاد پارگی مینیسک زانو موثر باشند. البته این اقدامات تا حدود زیادی بستگی به شدت آسیب دیدگی، نوع آسیب دیدگی ، اندازه پارگی و تقاضای بیمار دارند.

• درمان های جراحی پارگی منیسک زانو:

در موارد پارگی شدید منیسک زانو که زندگی را برای فرد مشکل می کند و درمان های بدون جراحی بهبودی ایجاد نمی کنند عمل جراحی توصیه می شود. مهمترین این علائم درد زانو، قفل شدن زانو، خالی شدن زانو و تورم گاهگاهی آن است. در این مواقع جراحی آرتروسکوپی به تشخیص درد ناشی از پارگی مینیسک کمک کرده و یکی از روش‌های درمانی مناسب در بروز دردهای شدید و مکرر است.

جهت مطالعه ادامه این مقاله به نکات مهم در جراحی پارگی مینیسک زانو  مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

دیر جوش خوردن ، جوش نخوردن یا بدجوش‌خوردگی در شکستگی های استخوان های اطراف زانو

دیر جوش خوردن ، جوش نخوردن یا بدجوش‌خوردگی در شکستگی های استخوان های اطراف زانو

دیر جوش خوردن شکستگی (Delayed Union) ، جوش نخوردن شکستگی استخوان (nonunion) و یا بدجوش‌خوردگی (malunion)، تقریبا در 5 درصد از موارد شکستگی های استخوان مشاهده می شود و ممکن ‌است در هر استخوانی اتفاق ‌بیفتد. این عوارض در استخوان ‌های درشت‌ نی و یا ساق ‌پا، عضله، بازو شیوع‌ دارد.

دیرجوش‌خوردن – جوش نخوردن – بدجوش‌خوردن شکستگی تیبیا

جوش نخوردن استخوان ناتوانی بدن در بهبود شکستگی است، به عبارتی دیگر هنگامی که یک استخوان شکسته ترمیم نمی شود و احتمال کمی وجود دارد که بدون جراحی ترمیم شود، “عدم جوش خوردن شکستگی ” در نظر گرفته می شود.

به شکستگی‌ که در آن استخوان با سرعت بسیار اندک و در زمانی بیش از آنچه که انتظار می‌رفت بهبود می یابد جوش‌خوردگی با تاخیر گفته ‌می‌شود، ولی در نهایت بدون نیاز به جراحی اضافی بهبود حاصل می شود.

زمان بهبودی مورد انتظار برای هر استخوان متفاوت است برای مثال، انتظار می‌رود که استخوان‌های ساعد در 3-4 ماه به طور کامل بهبود یابند، در حالی که استخوان ران ممکن است بین 6 تا 12 ماه طول بکشد. به طور کلی، اگر حدود 6 تا 9 ماه پس از وقوع شکستگی، هیچ نشانه ای از بهبودی وجود نداشته باشد، احتمال شکستگی بدون جوش را در نظر می گیریم.

جهت مطالعه ادامه این مقاله به دیر جوش خوردن شکستگی (Delayed Union) مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت