متخصص ارتوپدی
متخصص ارتوپدی و فوق تخصص جراحی زانومتخصص ارتوپدی
متخصص ارتوپدی و فوق تخصص جراحی زانوعلائم و درمان دررفتگی زانو
دررفتگی زانو آسیبی است که به ندرت رخ می دهد اما در صورت وقوع بسیار خطرناک بوده و در صورت عدم درمان مناسب می تواند عوارض جدی بر جای بگذارد. در مفصل زانو استخوان های ساق (تیبیا و فیبولا) توسط لیگامان های صلیبی و طرفی به استخوان ران متصل هستند. در دررفتگی زانو این لیگامان ها پاره شده و استخوان های ساق نسبت به استخوان ران جابجا می شوند در نتیجه زانو دچار تغییر شکل و ناپایداری می گردد. برای این دررفتگی باید نیروی بسیار زیادی به مفصل زانو وارد شود که معمولا تصادفات رانندگی می توانند منجر به آن شوند.
تصویر راست: دررفتگی قدامی ، تصویر وسط: دررفتگی خلفی
علل:
- تصادفات رانندگی
- تصادف اتوموبیل با پیاده
- افتادن از ارتفاع بلند
- آسیب های ورزشی
از ریسک فاکتورهای دررفتگی زانو می توان به چاقی اشاره کرد.
علائم:
سندرم پلیکا (Plica) چیست ؟ علت، علائم و درمان
سندرم پلیکا (Plica) : دور تا دور مفصل زانو توسط کپسولی به نام کپسول مفصلی پوشیده شده است.این کپسول تا حد زیادی در پایداری مفصل زانو موثر است. سطح داخلی کپسول مفصل زانو یک پرده بافتی نازک به نام غشای سینوویال وجود دارد. گاهی اوقات قسمتی از غشای سینوویال به درون فضای مفصلی چین میخورد و یک پلیسه یا چین خوردگی (synovial fold) درست میکند. این چین که به آن پلیکا Plica نیز می گویند مانند پرده نازکی به درون فضای مفصلی برجسته میشود. پلیکا معمولا در قسمت داخلی زانو قرار دارد.
آناتومی پلیکا
سندرم پلیکا (Plica Syndrome)
پلیکا در حالت عادی مشکلی برای زانو ایجاد نمی کند ولی گاهی بر اثر فعالیت های بدنی خاص و حرکات مداوم در زانو تحریک میشود. حرکاتی که در آن ها زانو مکرراً خم و راست میشود مانند دویدن، دوچرخه سواری و یا بالا و پایین رفتن از پله میتواند موجب ساییده شدن پرده پلیکا در سطح داخلی زانو شده و آن را تحریک و ملتهب کند.گاهی اوقات بر اثر یک ضربه ناگهانی به زانو (مثلا افتادن از بلندی یا در حین تصادف) پلیکا تحت کشش ناگهانی قرار گرفته و ملتهب و متورم میشود. بعد از مدتی این التهاب فروکش میکند ولی بافت سینوویال پلیکا کلفت میشود. این پلیکای کلفت شده بیشتر مستعد آسیب بوده و موجب میشود بعد ها بیمار حتی با ضربات و یا فعالیت های خفیف تر دچار التهاب پلیکا و در نتیجه درد زانو شود.
علائم
تومور بدخیم استخوانی : استئوسارکوم (Osteosarcoma)
تومور بدخیم استخوانی : استئوسارکوم (Osteosarcoma)
تومور های استخوانی همانطور که مطالب قبل بیان کردیم شامل دسته های خوشخیم و بدخیم هستند که استئوسارکوم یا استئوژنیک سارکوم یکی از شایع ترین تومورها یا سرطان های بدخیم اولیه استخوان است .شایعترین ناحیه درگیر اطراف زانو (پایین استخوان ران و بالای استخوان ساق)، اطراف مفصل هیپ و شانه است.شیوع این تومور در نوجوانان و جوانان است و بیشتر در استخوان های بلند به خصوص اطراف زانو دیده می شود.
نمای MRI استئوساکروم
علائم استئوسارکوم
- شایع ترین علامت این تومور استخوانی، درد اندام است. درد در هنگام فشار دادن استخوان بیشتر می شود
- تورم ، برجستگی و وجود عروق برجسته در ناحیه مبتلا
- لنگش و محدودیت حرکتی زانو ممکن است از دیگر علائم تومور باشد
- ممکن است به دنبال فعالیت تومور و رشد آن ، استخوان دچار شکستگی گردد
تشخیص تومور استئوسارکوم
تومور مفصلی سینوویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS)
تومور مفصلی سینوویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS):
تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS) یکی از تومورهای مفصلی خوش خیم مهاجم است که بیشتر در سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی بروز می کند. معمولا در یک مفصل ایجاد می شود و در اکثر موارد این مفصل، زانو است. دیگر مفاصلی که می توانند درگیر شوند عبارتند از هیپ (مفصل ران)، شانه، مچ پا و آرنج.در PVNS غشای مفصلی (غشای سینوویال) به طور غیر عادی رشد می کند. که این رشد می تواند به استخوان اطراف مفصل آسیب برساند. همچنین مایع مفصلی بیشتری تولید می شود که باعث تورم و حرکت دردناک مفصل می شود.سینوویت ویلوندولر پیگمانته توموری نادر است و شیوع آن در مردان کمی بیشتر از زنان می باشد.
نمای آرتروسکوپی PVNS نوع منتشر در زانو
تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته یا PVNS به دو نوع منتشر (diffuse) و موضعی (local) تقسیم می شود.
تصویر چپ: نمای MRI T1 از زانوی سالم
تصویر راست: نمای MRI T1 از PVNS نوع منتشر در زانو
نمای MRI T1 از PVNS نوع موضعی (local) در زانو
نمای MRI T2 از PVNS نوع موضعی (local) در زانو
غشای سینوویال درگیر در PVNS نوع موضعی که در جراحی آرتروسکوپی خارج شد.
(تصویر مربوط به بیمار بالا می باشد)
علائم سینوویت ویلوندولر پیگمانته:
تومور غول یاخته ای استخوان
تومور های زانو : تومور ژانت سل یا تومور غول یاخته ای استخوان
یکی از تومورهای زانو ، تومور غول‌یاخته‌ای استخوان (Giant Cell Tumor) یا استئوکلاستوم از تومورهای استخوانی با علت نامشخص است که با نام تومور ژانت سل نیز شناخته شده است ، که به طور موضعی باعث خوردگی و انهدام استخوان میگردد و به ندرت به نقاط دورتر دست اندازی می کند. برخی این تومور را جزء تومورهای خوش خیم استخوانی طبقه بندی کرده اند ولی با توجه به عود نسبتا زیاد آن و گاه گرایش به بدخیمی عده دیگری آن را جزء تومورهایی که گاهی بدخیم می شوند طبقه بندی کردند.
موارد ابتلا به این بیماری:
تومور ژانت سل بیشتر بالغین بین ۱۵ تا ۳۵ سال را درگیر می کند وقتی که رشد استخوان ها کامل شده است. این تومور در اغلب موارد انتهای استخوان های بلند را درگیر می کند. در ۵۰% موارد درگیری ناحیه زانو (انتهای تحتانی فمور(استخوان ران) و انتهای فوقانی تیبیا ( استخوان ساق)) وجود دارد به همین دلیل به تومور های استخوانی نیز معروف هستند. تومور اغلب از متافیز (محل اتصال سر و تنه و محل رشد استخوان های بلند) استخوان آغاز میگردد و به آرامی اپیفیز (انتهای استخوان های بلند) را مبتلا کرده و تا زیر غضروف مفصلی ادامه می یابد. رشد تومور ممکن است باعث پاره شدن جدار استخوان مبتلا گردد.
نمای MRI از Giant cell tumor در انتهای تحتانی استخوان ران – زانو