متخصص ارتوپدی
متخصص ارتوپدی و فوق تخصص جراحی زانومتخصص ارتوپدی
متخصص ارتوپدی و فوق تخصص جراحی زانومحدودیت حرکتی مفصل زانو (Arthrofibrosis) پس از جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی
محدودیت حرکتی مفصل زانو (Arthrofibrosis) پس از جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی
تعداد کمی از بیمارانی که تحت جراحی های مفصل زانو مانند آرتروسکوپی، بازسازی رباط صلیبی قدامی و تعویض مفصل زانو قرار می گیرند ممکن است دچار محدودیت حرکت زانو شوند. در این بیماران با وجود روش جراحی مناسب و ظاهر رادیوگرافی خوب، بیمار از مفصلی دردناک با دامنه حرکتی کمتر از حد مطلوب شکایت دارد.
شایع ترین علت این عارضه، آرتروفیبروز یا ایجاد بافت اسکار در داخل مفصل زانو پس از جراحی است. آرتروفیبروز منجر به کاهش دامنه حرکت زانو، دردی که تا مدت طولانی بعد از جراحی باقی می ماند و در نتیجه ناتوانی بیمار در انجام فعالیت های روزانه می شود.
بیمار برای انجام فعالیت های روزمره خود حداقل نیاز به 95 تا 100 درجه دامنه حرکت دارد. معمولا محدودیت حرکت و سفتی زانو به سه صورت محدودیت در توانایی خم کردن زانو (flexion) ، محدودیت در توانایی صاف کردن زانو (extension) و یا محدودیت در فلکسیون و اکستنشن تقسیم می شود.
Arthrofibrosis مفصل زانو پس از جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی
محدودیت حرکتی (Arthrofibrosis) مفصل زانو یکی از عوارض جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی است. این عارضه بیشتر در بیمارانی رخ می دهد که فیزیوتراپی قبل یا بعد از جراحی را به منظور کاهش التهاب و افزایش دامنه حرکت زانو انجام نمی دهند.
از علل دیگر آن اشکالات تکنیکی حین جراحی مانند جلو قرارگرفتن تونل تیبیا یا فمور می باشد، و یا عوارض بعد جراحی مانند پیدایش بافت فیبروتیک قدام زانو مانند cyclops می باشد.
روش های درمان
تشخیص زودرس و انتخاب روش درمان مناسب نقش موثری در بازگرداندن دامنه حرکت زانو و بهبود عملکرد بیماران دارد. درمان های متعدد با توجه به شدت عارضه و با هدف بهبود عملکرد زانو، رضایت بیماران و کاهش درد که شامل درمان های غیرجراحی و یا جراحی می باشد عبارتند از:
جهت مطالعه ادامه این مطلب به محدودیت حرکتی مفصل زانو (Arthrofibrosis) پس از جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
پارگی مجدد رباط صلیبی قدامی بعد از جراحی
پارگی مجدد رباط صلیبی قدامی بعد از جراحی
در حدود 10 درصد مواردی که تحت جراحی های بازسازی رباط صلیبی (ACL reconstruction) قرار می گیرند، دچار پارگی مجدد می گردند. در این موارد بسته به شدت پارگی و میزان آسیب دیدگی به جراحی مجدد (Revision ACL reconstruction) نیاز خواهد بود.
احتمال پارگی مجدد رباط صلیبی قدامی (ACL) بستگی به بسیاری از عوامل از جمله میزان فعالیت و شدت فعالیت جسمانی، سن، وضعیت عمومی سلامتی فرد، قدرت عضلانی، بازتوانی مناسب و عدم رعایت توصیه های پزشک دارد.
علت پارگی مجدد رباط صلیبی قدامی
به طور کلی، جراحی بازسازی مجدد رباط صلیبی قدامی یکی از رایج ترین جراحی های ارتوپدی می باشد.
در صورتی که شکست جراحی در 6 ماه اول بعد از جراحی رخ بدهد، علت آن معمولا عبارت است از:
- مشکلات تکنیکی جراحی (تونل فمور نامناسب، تونل تیبیا نامناسب، گرافت نازک یا آلوگرافت نامناسب
- ناپایداری ثانویه درمان نشده مفصل زانو، آسیب MCL (رباط های جانبی زانو) یا ALL، کنده شدن ریشه منیسک، آسیب رباط صلیبی خلفی، واروس شدید زانوها)
- عدم بهبود بافت پیوند شده و یا بازتوانی نامناسب می باشد
- انحراف شدید زانوها (واروس شدید)
اما در صورتی که شکست جراحی بعد از 6 ماه رخ دهد، علت آن معمولا آسیب فیزیکی دوباره زانو می باشد.
- آسیب فیزیکی جدید به زانو یکی از علل شایع پارگی مجدد رباط صلیبی قدامی و شکست بازسازی ACLمی باشد.
- همچنین پس از جراحی عوارضی مانند عفونت می تواند احتمال پارگی مجدد را افزایش دهد.
- در مواردی که از آلوگرافت برای بازسازی ACL استفاده شده است نیز احتمال پارگی مجدد بیشتر است (3 برابر اتوگرافت)
- انجام فعالیت‌های بیش از حد سنگین و زودهنگام در دوره توانبخشی، می‌تواند منجر به آسیب یا پارگی مجدد رباط صلیبی شود
- بطور کلی بازگشت به ورزش قبل از 9 ماه می تواند باعث پارگی مجدد گردد.
جهت مطالعه ادامه این مطلب به پارگی مجدد رباط صلیبی قدامی بعد از جراحی مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
پارگی ریشه منیسک در افراد میانسال
پارگی ریشه منیسک در افراد میانسال
پارگی ریشه منیسک می تواند منجر به درد قابل توجه زانو، اختلال عملکرد، بی ثباتی زانو شود. در دو گروه افراد احتمال بروز این عارضه وجود دارد.
گروه اول شامل ورزشکاران جوان است که پارگی بر اثر تروما اتفاق می افتد و می تواند شامل آسیب به ACL، PCL و سایر رباط های زانو باشد. در این شرایط معمولاً توصیه می شود همزمان با بازسازی رباط زانو، ترمیم ریشه منیسک نیز انجام شود. عدم ترمیم پارگی ریشه منیسک در این شرایط می تواند منجر به آرتروز زودرس، شکست بازسازی رباط صلیبی و بروز مشکلات بعدی زانو شود.
گروه دوم بیمارانی که ممکن است دچار پارگی ریشه منیسک شوند، معمولاً افراد میانسال (بالای 40 سال) هستند. این عارضه بیشتر در خانمها در سنین 40 تا 60 سال رخ می دهد. میزان بروز آن در افراد دچار اضافه وزن بیشتر است.
پارگی ریشه منیسک به دو نوع تروماتیک و دژنراتیو تقسیم بندی می‌شود و در اکثر موارد در ناحیه شاخ پشتی منیسک رخ می‌دهد. پارگی‌های تروماتیک ریشه منیسک اغلب در منیسک خارجی بروز می کند.
مکانیسم آسیب پارگی ریشه منیسک در افراد میانسال
به دلیل فغایتهای روزانه و استفاده مداوم از مفصل زانو یا در حین فعالیتهایی مانند بلند کردن اشیا سنگین و ایجاد فشار روی مفصل زانو، بعد از خم نگه داشتن زانو وقتی سعی می کنند زانو را صاف کنند با احساس درد شدید در مدیال زانو همراه است. حتی ممکن است وزن گذاری روی اندام بسیار دردناک باشد.
عواملی مانند چاقی، ضعف عضلانی، آسیب های قدیمی و بیماری هایی مانند آرتروز ریسک پارگی ریشه منیسک را افزایش می دهند.
علائم پارگی ریشه منیسک
علائم پارگی ریشه منیسک ممکن است شامل تورم مختصر، درد، محدودیت حرکتی زانو باشند.
در هنگام معاینه بالینی در هنگام فشار دادن ناحیه، درد شدید در قسمت داخل و خلف زانو حس می شود، که با خم کردن زانو تشدید می شود.
جهت مطالعه ادامه این مطلب به پارگی ریشه منیسک در افراد میانسال مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
تعویض مفصل زانو در بیمار با تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS) زانو
تعویض مفصل زانو در بیمار با تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS) زانو
تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS) یکی از تومورهای مفصلی خوش خیم مهاجم غشای سینویال مفاصل، غلاف تاندون ها و بورس های مفصلی است. علیرغم خوش خیم بودن، میزان عود آن زیاد است.
تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته یا PVNS به دو نوع منتشر (diffuse) و موضعی یا لوکالیزه (local) تقسیم می شود که فرم منتشر شایعتر است.معمولا در یک مفصل ایجاد می شود و در اکثر موارد این مفصل، زانو است. دیگر مفاصلی که می توانند درگیر شوند عبارتند از هیپ (مفصل ران)، شانه، مچ پا و آرنج.
به طور کلی سینوویت ویلوندولر پیگمانته توموری نادر است، حداکثر بروز سنی آن بین دهه سوم تا پنجم زندگی است و زنان بیشتر از مردان مبتلا می شوند.
این بیماری بدخیم نیست و متاستاز نمی دهد اما می تواند منجر به ناتوانی چشمگیر در اثر درگیری بافت نرم و استخوان احاطه شده در آن شود. در PVNS غشای مفصلی (غشای سینوویال) به طور غیر عادی رشد می کند. که این رشد می تواند به استخوان اطراف مفصل آسیب برساند و باعث استئوارتروز یا تخریب مفصلی گردد. همچنین مایع مفصلی بیشتری تولید می شود که باعث تورم و حرکت دردناک مفصل می شود.
علائم سینوویت ویلوندولر پیگمانته:
این تومور داخل مفصلی است و مهمترین علائم آن درد و تورم مفصل می باشد.
همچنین بعد از مدتی مفصل دچار محدودیت حرکت می شود. این علائم معمولا به تدریج ظاهر می شوند.
تشخیص PVNS:
برای تشخیص این تومور بعد از معاینه بالینی توسط پزشک از MRI استفاده می شود.
همچنین ممکن است پزشک متخصص ارتوپدی مقداری از مایع مفصلی را خارج کند و به آزمایشگاه بفرستد. مایع مفصلی در این بیماری خونی است و بررسی آزمایشگاهی آن به تشخیص کمک می کند.
جهت مطالعه ادامه این مطلب به تعویض مفصل زانو در بیمار با تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS) زانو مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت