ضایعات استئوکندرال زانو

ضایعات استئوکندرال زانو

ضایعه استئوکندرال به یک ناحیه کانونی آسیب غضروف زانو اشاره دارد و نوعی نقص در غضروف مفصل و استخوان زیر آن است.

عارضه استئوکندرال زانو می تواند در اثر آسیب حاد ناشی از ضربه به زانو یا اختلال در ساختار استخوان رخ دهد، در این شرایط غضروف پوشاننده استخوان های زانو دچار آسیب شده و هم غضروف و هم یک تکه استخوان زیرین را درگیر می کند. این عارضه باعث می‌شود که یک قطعه کوچک از استخوان و غضروف روی آن جدا شود.

ممکن است استخوان و غضروف شل شده در جای خود باقی بمانند و یا ممکن است حرکت کرده و موجب بروز مشکلاتی در مفصل زانو مانند قفل شدن زانو گردد.

ضایعه استئوکندرال به طور مشخص با آرتریت متفاوت است و باید به گونه ای متفاوت در نظر گرفته شود و درمان ها نیز به طور قابل توجهی متفاوت هستند. اگرچه استئوکندرال می‌تواند هر مفصلی را درگیر کند؛ اما در 75 درصد موارد، زانو را درگیر می‌کند.

افراد در هر سنی ممکن است به این بیماری مبتلا شوند اما این عارضه بیشتر در افراد 10 تا 20 ساله، به‌ویژه ورزشکاران جوان یا افرادی که از نظر بدنی فعال هستند رخ می‌دهد.

کل فرآیند استئوکندرال احتمالا ماه‌ها یا حتی سال‌ها طول بکشد و حتی علائم آن مدت زیادی زمان ببرد تا ظاهر شود.

 

علت استئوکندرال زانو

• معمولاً ضایعه استئوکندرال زمانی اتفاق می‌افتد که آسیب حاد به مفصل وارد شود. افرادی که ورزش هایی مانند فوتبال و بسکتبال انجام می دهند ممکن است در معرض بیشتر خطر ضایعه استئوکندرال باشند.
• اگرچه علت چنین ضایعاتی ناشناخته است، اما ممکن است برخی عوامل ژنتیکی مستعد چنین شرایطی باشد.
• ضربه های مکرر نیز می توانند با ایجاد چنین ضایعاتی همراه باشند

علائم استئوکندرال زانو

معمولا استئوکندرال زانو در مراحل اولیه خود، زمانی که استخوان از غضروف جدا نشده است، هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند. اما، به مرور زمان ممکن است علائم زیر در اطراف مفصل آسیب دیده بروز کند:

• درد (بیمار مبتلا به ضایعه استئوکندرال اغلب احساس درد مبهم در مفصل می کند که معمولاً هنگام استراحت خوب است و با فعالیت بدتر می شود)
• تورم متناوب و ایجاد تورم بعد از افزایش فعالیتها
• کاهش دامنه حرکتی مفصل آسیب دیده ( در شرایطی که استخوان جداشده و غضروف به داخل فضای مفصل حرکت کنند، این احتمال بیشتر است)
• احساس ناپایداری و بی ثباتی مفصل زانو
• قفل شدن یا کلیک خفیف مفصل زانو

جهت مطالعه ادامه این مطلب به ضایعات استئوکندرال زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها: 

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

درمان جراحی پارگی تاندون های اطراف زانو

درمان جراحی پارگی تاندون های اطراف زانو

پارگی تاندون های اطراف مفصل زانو معمولا به علت اعمال نیروهای کششی شدید و ناگهانی عضله در هنگام انقباض آن به خصوص حین فعالیت ورزشی، ترومای مستقیم، خستگی عضلانی و یا گرم نکردن کافی پیش از شروع تمرین ایجاد می شود.

 

در برخی موارد نیز بیماری های مزمن مانند آرتریت روماتوئید، بیماری های مزمن کلیوی، دیابت، نقرس، لوسمی و عفونت می توانند احتمال بروز این عارضه را تشدید کنند.

همچنین استفاده از برخی داروهای حاوی ترکیبات کورتیکواستروئید و بعضی از آنتی بیوتیک ها ممکن است باعث ضعف شدن تاندون شده و حتی یک نیروی مختصر می تواند موجب پارگی تاندون عضله شود.

در آسیب های شدیدتر ممکن است حین جدا شدن تاندون قسمتی از استخوان را همراه خود بکند، که به این حالت شکستگی کندگی گفته می شود.

 

درمان

• در موارد پارگی ناکامل یا جداشدگی های ایزوله و مختصر تاندون، معمولا درمان های غیرجراحی شامل استراحت، کمپرس یخ، استفاده از باند کشی و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی موثر هستند و در بیشتر موارد ورزشکاران پس از 4 تا 6 هفته به فعالیت ورزشی بر می گردند.

 

• در پارگی های کامل تاندون و نیز در مواردی که درمان های غیر جراحی بهبودی در وضعیت بیمار ایجاد نکنند درمان جراحی توصیه می شود.

در جراحی دو انتهای تاندون پاره شده به هم دوخته می شوند. در این جراحی توجه به فشار روی تاندون بسیار اهمیت دارد و تاندون پس از دوخته شدن نباید خیلی سفت و یا خیلی شل باشد.

 

 

 

در مواردی که پارگی تاندون به صورت شکستگی کندگی محل اتصال تاندون با استخوان است، درمان بصورت عمل جراحی و با اتصال مجدد تاندون عضله به استخوان انجام می شود. در این جراحی عضله به محل طبیعی خود کشیده شده سپس تاندون به کمک بخیه های مخصوص به محل طبیعی خود روی استخوان متصل می شود.

 

• اکثر افرادی که دچار پارگی تاندون چهارسر شده اند نیاز به جراحی دارند.
• در موارد حاد درمان بصورت ترمیم محل پارگی است و در موارد مزمن بازسازی لیگامانی صورت می گیرد.
• گاهی اوقات بخصوص در موارد مزمن ترمیم تاندون پاره شده نیاز به استفاده از پیوند یا گرافت دارد.
• مدت زمان بستری بودن در بیمارستان پس از جراحی معمولا یک شب است
• جراحی می تواند تحت بی حسی اسپاینال و بی حس شدن اندام های تحتانی و یا بیهوشی عمومی انجام شود.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به درمان جراحی پارگی تاندون های اطراف زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها: 

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

درمان جراحی پارگی تاندون های اطراف زانو

درمان جراحی پارگی تاندون های اطراف زانو

پارگی تاندون های اطراف مفصل زانو معمولا به علت اعمال نیروهای کششی شدید و ناگهانی عضله در هنگام انقباض آن به خصوص حین فعالیت ورزشی، ترومای مستقیم، خستگی عضلانی و یا گرم نکردن کافی پیش از شروع تمرین ایجاد می شود.

 

در برخی موارد نیز بیماری های مزمن مانند آرتریت روماتوئید، بیماری های مزمن کلیوی، دیابت، نقرس، لوسمی و عفونت می توانند احتمال بروز این عارضه را تشدید کنند.

همچنین استفاده از برخی داروهای حاوی ترکیبات کورتیکواستروئید و بعضی از آنتی بیوتیک ها ممکن است باعث ضعف شدن تاندون شده و حتی یک نیروی مختصر می تواند موجب پارگی تاندون عضله شود.

در آسیب های شدیدتر ممکن است حین جدا شدن تاندون قسمتی از استخوان را همراه خود بکند، که به این حالت شکستگی کندگی گفته می شود.

 

درمان

• در موارد پارگی ناکامل یا جداشدگی های ایزوله و مختصر تاندون، معمولا درمان های غیرجراحی شامل استراحت، کمپرس یخ، استفاده از باند کشی و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی موثر هستند و در بیشتر موارد ورزشکاران پس از 4 تا 6 هفته به فعالیت ورزشی بر می گردند.

 

• در پارگی های کامل تاندون و نیز در مواردی که درمان های غیر جراحی بهبودی در وضعیت بیمار ایجاد نکنند درمان جراحی توصیه می شود.

در جراحی دو انتهای تاندون پاره شده به هم دوخته می شوند. در این جراحی توجه به فشار روی تاندون بسیار اهمیت دارد و تاندون پس از دوخته شدن نباید خیلی سفت و یا خیلی شل باشد.

 

 

 

در مواردی که پارگی تاندون به صورت شکستگی کندگی محل اتصال تاندون با استخوان است، درمان بصورت عمل جراحی و با اتصال مجدد تاندون عضله به استخوان انجام می شود. در این جراحی عضله به محل طبیعی خود کشیده شده سپس تاندون به کمک بخیه های مخصوص به محل طبیعی خود روی استخوان متصل می شود.

 

• اکثر افرادی که دچار پارگی تاندون چهارسر شده اند نیاز به جراحی دارند.
• در موارد حاد درمان بصورت ترمیم محل پارگی است و در موارد مزمن بازسازی لیگامانی صورت می گیرد.
• گاهی اوقات بخصوص در موارد مزمن ترمیم تاندون پاره شده نیاز به استفاده از پیوند یا گرافت دارد.
• مدت زمان بستری بودن در بیمارستان پس از جراحی معمولا یک شب است
• جراحی می تواند تحت بی حسی اسپاینال و بی حس شدن اندام های تحتانی و یا بیهوشی عمومی انجام شود.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به درمان جراحی پارگی تاندون های اطراف زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها: 

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

bone contusion زانو

bone contusion زانو

bone contusion (bone bruise) که ادم استخوانی یا کوفتگی استخوان نیز نامیده می شود یک عارضه نسبتا شایع در مفصل زانو به خصوص در موارد آسیب حاد زانو است.

این عارضه ترکیبی از خونریزی، ادم و شکستگی میکروترابکولار در استخوان است که تحت فشار ناشی از تروما قرار گرفته و منجر به آسیب استخوان در سطح میکروسکوپی شده است.

bone bruise بدون خط شکستگی مشخص یا قابل مشاهده در اشعه ایکس است و فقط با استفاده از MRI  تشخیص داده می شود.

تشخیص این عارضه از این نظر اهمیت دارد که به عنوان دلیل احتمالی درد حاد و کاهش عملکرد زانو در بیماران دچار ترومای زانو می باشد.

تشخیص:

زمانیکه معاینات بالینی مبهم می باشد MRI یک ابزار قدرتمند برای تشخیص آسیب هایی است که در پرتونگاری و آرتروسکوپی پنهان هستند.

bone bruise یک یافته MRI است که در آن تغییر سیگنال در مغز استخوان بر اثر ترومای وارده به استخوان دیده می شود.

 

تحلیل دقیق محل bone bruise می تواند مکانیسم ایجاد آسیب را مشخص کند.

شدت میزان ادم حاد استخوان (bone bruise) می تواند عاملی برای تعیین پیش آگهی سایر تروماهای زانو باشد.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به bone contusion زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها: 

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

درمان منیسک دیسکوئید

درمان منیسک دیسکوئید

منیسک دیسکوئید (Discoid meniscus) یک شکل غیر طبیعی منیسک است که مینیسک خارجی به جای آن که بیشتر شبیه شکل C طبیعی باشد، به شکل یک بیضی یا دیسک توپر است.

منیسک دیسکوئید اغلب اختلال یک نقص مادرزادی است با حرکات چرخشی زانو، از جمله در ورزش هایی که نیاز به چرخش و یا تغییر جهت سریع دارند، رخ می دهد.

افراد مبتلا به منیسک دیسکوئید ممکن است تمام زندگی خود را طی کنند و هیچ مشکلی را تجربه نکنند فقط با خم و راست کردن احساس صدا داخل مفصل دارند. اگر منیسک دیسکوئید باعث درد یا ناراحتی نشود، نیازی به درمان نیست.

شکل غیر طبیعی و ضخیم مینیسک دیسکوئید احتمال پارگی و گیر افتادن آن بین سطوح مفصلی را افزایش می دهد و معمولا مینیسک دیسکوئید نسبت به مینیسک نرمال احتمال آسیب بیشتری دارد. در افرادی که مینیسک دیسکوئید دارند ممکن است بدون هیچ سابقه ی آسیب یا ضربه فرد علائم آسیب مینیسک را بروز دهد.

با توجه به خونرسانی ضعیف بافت مینیسک، در صورت آسیب دیدن آن احتمال ترمیم خود به خودی آن به شدت پایین است.

انواع منیسک دیسکوئید عبارتند از:

• ناکامل (incomplete) : این نوع منیسک دیسکویئد کمی ضخیم تر و گسترده تر از منیسک نرمال است و سطح بیشتری از سطوح مفصلی را می پوشاند اما کل سطح را کاور نمی کند.
• کامل (complete) : این نوع منیسک دیسکوئید کل سطح مفصلی استخوان ساق پا ( پلاتو تیبیا) را می پوشاند.
• Hypermobile wrisberg: در این نوع مینیسک دیسکوئید رباط هایی که مینیسک را به سطوح استخوان های ران و ساق پا وصل می کنند (meniscofemoral) وجود ندارند و مینیسک آزادانه درفضای مفصلی حرکت می کند و می تواند موجب صدای مفصل، درد و قفل شدن زانو شود.
• ring-shaped discoid meniscus

علائم آسیب منیسک دیسکوئید

شایع ترین علائم آسیب منیسک دیسکوئید شامل موارد زیر می باشد:

• درد
• سفتی و تورم
• قفل کردن و صدای زانو
• خالی کردن زانو
• ناتوانی در کامل صاف کردن زانو

جهت مطالعه ادامه این مطلب به درمان منیسک دیسکوئید  مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت