ناپایداری کشکک زانو و علل آن

ناپایداری کشکک زانو   

ناپایداری کشکک زانو - درحالت اکستنشن کامل زانو ، کشکک در بالای شیار تروکلئار بر روی یک پد چربی قرار می گیرد.  وقتی زانو خم می شود، کشکک بر روی شیار تروکلئار قرار می گیرد. ناپایداری کشکک زانو زمانی رخ می‌دهد که کشکک از جای طبیعی خود واقع در شیار تروکلای استخوان ران (که شکاف V شکل در جلوی استخوان ران است) خارج شود.

علت ناپایداری کشکک زانو   

• این عارضه معمولا در اثر ترومای مستقیم بر روی زانو و یا چرخش یا خم شدن ناگهانی پا به وجود می آید.
• علاوه براین ، کشکک زانو در برخی از افراد به صورت مزمن ناپایدار است. دلیل این امر می تواند شکل نامناسب ساختمان استخوان ها مانند کم عمق بودن شیار تروکلئا و یا شل بودن بافت های اطراف آن باشد.

برای خواندن ادامه مقاله روی ناپایداری کشکک زانو و علل آن کلیک کنید.

دکتر سلیمانها

متخصص ارتوپدی و فوق تخصص جراحی زانو ( mehran soleymanha )
استاد تمام گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی گیلان و عضو انجمن جراحان زانو و آسیب های ورزشی
کلینیک زانوی رشت (rasht knee clinic)

ناپایداری مفصل زانو - علت و درمان

علت و درمان ناپایداری زانو

ناپایداری مفصل زانو - آسیبهای وارد شده به مفصل زانوها اغلب منجر به ازدست‌رفتن تعادل و مشکلاتی حین حرکت می شوند. این عارضه با نشانه‌هایی مانند احساس شل بودن ساختارهای داخل زانو، احساس یا شنیدن کلیک از زانو، درد (ممکن است خفیف، متوسط یا خیلی شدید باشد)، احساس خالی‌کردن زانو، تورم متناوب و جمع شدن مایع داخل مفصل زانو همراه است.

ناپایداری زانو، با توجه به علت بروز و شدت عارضه، بر سطح فعالیتهای روزانه یا کیفیت زندگی فرد تاثیر می گذارد. در صورت عدم درمان به موقع و نادیده گرفتن عارضه، می تواند در درازمدت منجر به ساییدگی مزمن غضروف مفصل (استئوآرتریت) شود و بروز آسیب جدی و غیر قابل برگشت در ناحیه زانو گردد.

احتمال بروز ناپایداری زانو در ورزشکاران،  افرادی که کار فیزیکی سخت انجام می دهد و از زانوی خود استفاده بیش می کنند، افراد دچار اضافه وزن یا چاقی شدید، افراد مسن با ضعف عضلانی و نیز افراد با سابقه قبلی آسیب مفصل بیشتر است.

علت ناپایداری زانو

ضربه ناگهانی، کشش بیش از حد و یا آسیب رباط های صلیبی یا جانبی ، آسیب منیسک و آسیب کشکک از اصلی ترین علت های ایجاد ناپایداری زانو هستند. همچنین ضعف مادرزادی یا اکتسابی ماهیچه ها و رباط ها نیز می تواند باعث بی ثباتی، ناپایداری و خالی شدن زانو شوند. شایع ترین عوامل ایجاد ناپایداری زانو عبارتند از:

• ضعف عضله چهارسرران یا همسترینگ
• پارگی رباط های نگهدارنده زانو : پارگی جزئی یا کامل هر یک از رباط های زانو ACL، PCL ، MCL و یا LCL ( به دلایل مختلف مانند ساییدگی و پارگی، استرس ناگهانی یا ضربه مستقیم)، معمولاً باعث بی ثباتی زانو و درد می شود. اگر پارگی مختصر باشد یا فرد دچار پیچ خوردگی جزئی باشد، درمان های غیرجراحی ممکن است به خوبی جواب دهند. در موارد پارگی کامل تقریباً همیشه نیاز به جراحی است.
• پارگی تاندون کشکک و ناپایداری کشکک : رباط‌ها و تاندون‌ها به نگه داشتن کشکک در جای خود کمک می‌کنند ، چنانچه در اثر یک آسیب تروماتیک یا ساییدگی شل یا پاره شوند، می تواند باعث بی‌ثباتی کشکک و در رفتگی آن به طرف خارج زانو شود. ژنتیک و ساختار استخوانی فرد نیز ممکن است باعث بی ثباتی کشکک شود.

برای خواندن ادامه مطلب به ناپایداری مفصل زانو - علت و درمان مراجعه کنید.

دکتر مهران سلیمانها: 

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

ترمیم و پیوند ضایعات غضروفی زانو

ترمیم و پیوند ضایعات غضروفی زانو

غضروف مفصل زانو در انتهای پایینی استخوان ران و انتهای بالایی استخوان تیبیا یا درشت نی و در سطح پشتی استخوان کشکک قرار گرفته است و کمک می کند تا استخوان های تشکیل دهنده مفصل زانو راحت تر بر روی هم حرکت کنند.

غضروف زانو ممکن است در اثر عواملی مانند ناپایداری زانو، آسیب های درمان نشده لیگامانی، تروماهای مکرر ورزشی، فعالیت شغلی سنگین، افراد دچار اضافه وزن شدید، افزایش سن، سایش و پارگی یا ضربه تخریب شود.

غضروف آسیب دیده نمی تواند مفاصل را در حین حرکت محافظت کند و مفاصل ممکن است روی یکدیگر ساییده شوند و منجر به درد ، تورم ، علائم قفل شدن و محدودیت حرکتی شود و در طولانی مدت آرتروز و تخریب تریجی مفصل زانو شوند.

درمان به موقع عارضه از تغییرات دژنراتیو و تخریب پیشرونده مفصل زانو جلوگیری می کند. هدف از درمان، بازگرداندن سطح لغزشی یکنواخت در ناحیه غضروف است که در تسکین درد ، قفل شدن و تورم زانو موثر بوده و امکان بازگشت فعالیت های روزمره بیمار را فراهم می کند.

متاسفانه بافت غضروفی سلول کم و جریان خونی ضعیفی دارد، بنابراین امکان ترمیم خودبخودی ندارد.

روش های درمان ضایعات غضروفی زانو

بعضی ضایعات غضروفی زانو نیاز به درمان جراحی ندارند. در این موارد توصیه هایی در جهت مصرف مکمل های غذایی و تغییر در روش انجام فعالیت های بدنی و ورزشی به بیمار می شود تا با انجام نرمش های کششی و تقویتی سعی کند بیومکانیک زانو را تا حد امکان در وضعیت مناسب نگه دارد.

در صورت وجود ضایعات موضعی به صورت کندگی یا تکه دارای علائم یا ضایعات بزرگتر از 1 سانتی مترمربع در غضروف، معمولا درمان جراحی پیشنهاد می شود و اتصال مجدد یا خارج کردن بافتی که به طور جزئی یا کامل جدا شده است، انجام می شود. در برخی موارد نیز ناحیه آسیب دیده را با پیوند غضروف یا تحریک ترمیم غضروف درمان می کنند

انواع روش های جراحی در درمان ضایعات غضروفی زانو (Cartilage Repair and Transplantation)

• جراحی های ترمیمی ضایعات غضروفی زانو

در این روش بدن تحریک می شود تا روند ترمیمی را در محل ضایعه شکل بدهد. این روند گرچه نام ترمیمی دارد ولی بافت جدیدی که بدن بجای غضروف مفصلی و در جهت ترمیم ضایعه می سازد غضروف فیبروکارتیلاژ (Fibrocartilage)  است که ضعیف تر از غضروف مفصل طبیعی می باشد. همچنین موارد آسیب های تخریبی غضروف مفصلی را می توان با استفاده از این روش به تأخیر انداخت یا به طور بالقوه از آن جلوگیری کرد.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به ترمیم و پیوند ضایعات غضروفی زانو  مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها: 

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

ترمیم و پیوند ضایعات غضروفی زانو

ترمیم و پیوند ضایعات غضروفی زانو

غضروف مفصل زانو در انتهای پایینی استخوان ران و انتهای بالایی استخوان تیبیا یا درشت نی و در سطح پشتی استخوان کشکک قرار گرفته است و کمک می کند تا استخوان های تشکیل دهنده مفصل زانو راحت تر بر روی هم حرکت کنند.

غضروف زانو ممکن است در اثر عواملی مانند ناپایداری زانو، آسیب های درمان نشده لیگامانی، تروماهای مکرر ورزشی، فعالیت شغلی سنگین، افراد دچار اضافه وزن شدید، افزایش سن، سایش و پارگی یا ضربه تخریب شود.

غضروف آسیب دیده نمی تواند مفاصل را در حین حرکت محافظت کند و مفاصل ممکن است روی یکدیگر ساییده شوند و منجر به درد ، تورم ، علائم قفل شدن و محدودیت حرکتی شود و در طولانی مدت آرتروز و تخریب تریجی مفصل زانو شوند.

درمان به موقع عارضه از تغییرات دژنراتیو و تخریب پیشرونده مفصل زانو جلوگیری می کند. هدف از درمان، بازگرداندن سطح لغزشی یکنواخت در ناحیه غضروف است که در تسکین درد ، قفل شدن و تورم زانو موثر بوده و امکان بازگشت فعالیت های روزمره بیمار را فراهم می کند.

متاسفانه بافت غضروفی سلول کم و جریان خونی ضعیفی دارد، بنابراین امکان ترمیم خودبخودی ندارد.

روش های درمان ضایعات غضروفی زانو

بعضی ضایعات غضروفی زانو نیاز به درمان جراحی ندارند. در این موارد توصیه هایی در جهت مصرف مکمل های غذایی و تغییر در روش انجام فعالیت های بدنی و ورزشی به بیمار می شود تا با انجام نرمش های کششی و تقویتی سعی کند بیومکانیک زانو را تا حد امکان در وضعیت مناسب نگه دارد.

در صورت وجود ضایعات موضعی به صورت کندگی یا تکه دارای علائم یا ضایعات بزرگتر از 1 سانتی مترمربع در غضروف، معمولا درمان جراحی پیشنهاد می شود و اتصال مجدد یا خارج کردن بافتی که به طور جزئی یا کامل جدا شده است، انجام می شود. در برخی موارد نیز ناحیه آسیب دیده را با پیوند غضروف یا تحریک ترمیم غضروف درمان می کنند

انواع روش های جراحی در درمان ضایعات غضروفی زانو (Cartilage Repair and Transplantation)

• جراحی های ترمیمی ضایعات غضروفی زانو

در این روش بدن تحریک می شود تا روند ترمیمی را در محل ضایعه شکل بدهد. این روند گرچه نام ترمیمی دارد ولی بافت جدیدی که بدن بجای غضروف مفصلی و در جهت ترمیم ضایعه می سازد غضروف فیبروکارتیلاژ (Fibrocartilage)  است که ضعیف تر از غضروف مفصل طبیعی می باشد. همچنین موارد آسیب های تخریبی غضروف مفصلی را می توان با استفاده از این روش به تأخیر انداخت یا به طور بالقوه از آن جلوگیری کرد.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به ترمیم و پیوند ضایعات غضروفی زانو  مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها: 

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

جراحی بازسازی LCL

جراحی بازسازی LCL

رباط جانبی زانو (LCL) اصلی ترین ساختار حمایت کننده در قسمت خارجی زانو است و در کنار ALL و Popliteus نقش مهمی در ثبات مفصل زانو دارند.

آسیب به LCL می تواند ناشی از نیرویی باشد که در قسمت داخلی زانو وارد می شود، زانو را به سمت خارج فشار می دهد و بنابراین در اثر کشش بیش از حد LCL ، این آسیب ایجاد می شود.

آسیب LCL را می توان با توجه به شدت آسیب در سه درجه مختلف طبقه بندی کرد:

• درجه: I کشش خفیف رباط
• درجه: II پارگی جزئی رباط
• درجه: III پارگی کامل رباط

درمان آسیب های LCL به میزان آسیب بستگی دارد.

• در موارد درجه پایین تر آسیب دیدگی LCL اغلب یک رویکرد غیر جراحی اتخاذ می شود و فیزیوتراپی به منظور کاهش درد و تورم توصیه می شود و در عین حال دامنه حرکت و قدرت عضلات اطراف زانو را بهبود می بخشد تا ثبات آن را بازیابد.
• در مواردی که پارگی کامل باشد، باعث ایجاد درد و بی ثباتی قابل توجهی در مفصل زانو شود و با درمان های غیر جراحی قابل بهبود نباشد یا زمانی که پارگی همراه با آسیب سایر لیگامان های زانو باشد جراحی به عنوان درمان اصلی مد نظر قرار می گیرد.

جراحی رباط جانبی خارجی زانو (LCL) شامل ترمیم یا بازسازی LCL پس از آسیب است.

• پارگی LCL اکثرا به همراه پارگی ACL یا پارگی ACL و PCL می باشد.

فیزیوتراپی قبل از جراحی پارگی لیگامان LCL

ممکن است پزشک ارتوپد قبل از جراحی LCL یک برنامه فیزیوتراپی را به بیمار توصیه کند. فیزیوتراپی به آماده سازی قبل از جراحی کمک کرده و پس از عمل به تسریع روند بهبودی کمک می کند. همچنین فیزیوتراپی قبل از جراحی LCL با هدف کاهش درد و تورم، تقویت عضلات داخل و اطراف زانوی و افزایش دامنه حرکات انجام می شود. همچنین لازم است ماهیچه های مفصل ران، مچ و عضلات پای مخالف و بدون آسیب تقویت شود تا از زانوی آسیب دیده پشتیبانی کند.

جراحی بازسازی LCL

در جراحی بازسازی LCL ، جراح LCL  آسیب دیده را با گرافت جایگزین می کند. گرافت مورد استفاده معمولاً از تاندونهای دیگر زانو مانند تاندون همسترینگ گرفته می شود یا از آلوگرافت (اهدا کننده) استفاده می شود. نوع گرافت مورد استفاده بستگی به شرایط بیمار و انتخاب جراح دارد.

جراحی بازسازی LCL یک روش باز است زیرا  LCL در خارج از مفصل زانو قرار دارد. به این طریق که یک برش کوچک در سمت جانبی زانو برای انجام بازسازی LCL ایجاد می شود تا پزشک جراح دید کاملی از ناحیه داشته باشد، استخوان ران و استخوان نازک نی به طور دقیق با ابزارهای تخصصی برای ایجاد تونل های استخوانی سوراخ می شوند، انتهای پیوند تاندون از این تونل ها عبور داده می شود و با استفاده از پیچ قابل جذب ثابت می شود.

زانویی که تحت عمل جراحی بازسازی LCL قرار گرفته است به مدت 6-8 هفته مهار می شود.

بازسازی رباط PLC اغلب در صورت آسیب دیدگی همزمان مورد نیاز است.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به جراحی بازسازی LCL مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها: 

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت