پانسمان و مراقبت از زخم پس از جراحی تعویض مفصل زانو

پانسمان و مراقبت از زخم پس از جراحی تعویض مفصل زانو

معمولا پس از جراحی تعویض مفصل زانو توصیه می شود پانسمان بعد از عمل را به مدت 7 روز نگه دارید. پس از مراجعه به پزشک دستورات لازم در مورد تعویض پانسمان و مراقبت از زخم به بیمار داده خواهد شد.

ناحیه زخم بایستی تمیز و خشک نگه داشته شود و تعویض پانسمان روزانه انجام شود. پانسمان بعد از تعویض مفصل زانو را می‌توانید در منزل انجام دهید. فقط کافی است روی زخم جراحی، گاز استریل قرار داده و باندپیچی کنید. یا از پدهای پانسمان آماده ضد آب استفاده کنید.

  

هنگام تعویض پانسمان از پماد یا لوسیون‌های آنتی‌بیوتیک استفاده نکنید، مگر اینکه پزشک توصیه کرده باشد.

ممکن است زخم جراحی تا چند روز ترشحات آبکی و زلالی داشته باشد که پانسمان را خیس کند. بعد از چند روز این ترشحات قطع می شود. اگر ترشحات زخم بیش از چند روز طول کشید یا بعد از 5 تا 7 روز ترشحات غلیظ یا زرد رنگ مشاهده شد باید به جراح اطلاع داده شود.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به پانسمان و مراقبت از زخم پس از جراحی تعویض مفصل زانو  مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

تاثیر دیابت بر آرتروز زانو

تاثیر دیابت بر آرتروز زانو

استئوآرتریت یا آرتزوز یکی از شایع ترین بیماری های دژنراتیو مفاصل است که منجر به تخریب اجتناب ناپذیر مفصل، درد و بی حرکتی آن می شود. شیوع، پیشرفت و شدت علائم استئوآرتریت می تواند تحت تأثیر عوامل متعددی مانند بیماری های همراه، سبک زندگی، رژیم غذایی، سن و ژنتیک، دیابت و سایر مشکلات متابولیکی قرار گیرد.

از آنجایی که شیوع استئوآرتریت و دیابت در حال افزایش است، ارتباط بین این دو بیماری نیاز به بررسی دارد تا به کاهش بار سلامتی بر روی فرد و جامعه افراد مبتلا کمک کند.

بسیاری موارد افراد مبتلا به استئوآرتریت از قبل دارای تشخیص دیابت هستند. پیشرفت دیابت در اکثر موارد باعث ایجاد مشکلات مفصلی می شود که شامل تسریع تخریب مفصل و افزایش التهاب قسمت های مختلف مفصل از جمله استخوان‌ها، تاندون‌ها، رباط‌ها، غضروف و سینوویوم و نیز اختلال در متابولیسم غضروف مفصلی مرتبط است.برخی از مطالعات ارتباط بالقوه بین دیابت (diabetes mellitus) و تشدید علائم استئوآرتریت را گزارش کرده اند.

بیماران دچار استئوآرتریت و دیابت در مقایسه با بیماران مبتلا به استئوآرتریت غیر دیابتی، افزایش قابل توجهی در شدت درد، افزایش بروز سینوویت دوطرفه و افزایش احتمال نیاز به آرتروپلاستی (جراحی تعویض مفصل زانو و یا مفصل ران) دارند. همچنین بیماران دیابتی دچار استئوآرتریت که قند خون آنها به خوبی کنترل نشده است در مقایسه با بیمارانی که سطح HbA1C آنها بهتر کنترل شده، شدت درد بیشتری را تجربه می کنند.

آرتروپاتی بیماری است که در اثر آن مشکلات و دردهای مزمن در مفاصل ایجاد می شود. در صورتی که فرد در اثر ابتلا به دیابت به بیماری های آرتروپاتی نیز دچار شود بیماری آن ها آرتروپاتی دیابتی نامیده می شود. دیابت می تواند به صورت مستقیم و غیر مستقیم بر مشکلات مفصلی تأثیر بگذارد.

دیابت چگونه باعث آسیب دیدگی مفصل زانو می شود؟

متابولیسم استخوان و غضروف مفصلی می تواند تا حد زیادی تحت تأثیر وضعیت هیپرگلیسمی (وضعیتی است که در آن مقادیر زیاد از حد گلوکز در پلاسمای خون موجود است) قرار گیرد که می تواند مضر باشد.

بیماران دیابتی بیشتر مستعد تغییرات التهابی در محیط سلولی هستند. این احتمال وجود دارد که به دلیل افزایش فرآیندهای التهابی در مفصل بیماران دیابتی باعث افزایش احتمال آسیب دیدگی مفاصل می شود.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به تاثیر دیابت بر آرتروز زانو  مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

طول عمر پروتز مفصل زانو

طول عمر پروتز مفصل زانو

جراحی تعویض مفصل زانو یکی از رایج ترین و موفقیت آمیزترین جراحی ها می باشد که در اکثر موارد رضایت بالای بیماران را در پی دارد و افراد پس از جراحی تعویض مفصل زانو قادر خواهند بود زندگی فعالی داشته باشند.

 

مفصل جایگزین شده زانو چه مدت عمر می‌کند؟

پروتزهای مورد استفاده در جراحی تعویض مفصل زانو به گونه ای طراحی شده اند که ماندگاری طولانی مدت داشته باشند. مفصل جایگزین شده در حدود ۹۰ درصد از بیماران تا ۲۰ سال پس از عمل جراحی همچنان به خوبی عمل می‌کند.

مفصل زانوی تعویض شده با گذشت زمان می تواند فرسوده شود و یا ممکن است دچار مشکلاتی گردد که عملکرد پروتز موجود با اختلال مواجه شود و در نهایت جراحی تعویض مجدد مفصل زانو ضرورت یابد.

اینکه چند سال بعد از جراحی این عارضه بروز کند به عوامل متعددی مانند نوع پروتز بکار رفته، تکنیک عمل جراحی، استحکام استخوان بیمار، فشاری که بیمار به مفصل مصنوعی وارد می کند بستگی دارد.

 

عمر پروتز زانو تا حدود بسیار زیادی به نحوه نگهداری آن توسط بیمار بستگی دارد. هرکاری که ممکن است باعث تخریب زانو شود می تواند باعث تخریب پروتز زانو نیز شود. پروتز جایگذاری شده در مفصل زانو ممکن است بر اثر نیروهای مکرری که در طی زمان به مفصل مصنوعی وارد می گردند، تصادف و تروماهایی که مستقیم به زانو وارد می شود، اعمال نیروی زیاد بر زانو ، فعالیت های فیزیکی سنگین ، زمین خوردن های شدید، دو زانو و چهار زانو نشستن، لق و یا حتی دچار شکستگی شود. این عارضه در افرادی که وزن بالا دارند محتمل تر است.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به طول عمر پروتز مفصل زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

تست های ارزیابی پارگی منیسک

تست های ارزیابی پارگی منیسک

یکی از شایعترین آسیب های زانو آسیب منیسک زانو می باشد.

علائم آسیب منیسک زانو عبارتند از:

• درد در قسمت مدیال ، لترال یا پشت زانو
• تورم و افیوژن زانو
• قفل شدن زانو به ویژه در حالت خم شدن
• خالی کردن زانو
• عدم توانایی در کشیدن یا خم کردن کامل مفصل زانو

 

اولین گام در تشخیص پارگی های منیسک بررسی شرح حال، معاینه فیزیکی و بکارگیری تست های تشخیصی بالینی می باشد. علاوه بر این، MRI رایج ترین روش در تشخیص ضایعات منیسک زانو است که دقت تشخیصی بالایی دارد.

تست های ارزیابی مینیسک به پزشک در تشخیص اینکه کدام مینیسک پاره شده است، چقدر آسیب دیده است و چه درمانی توصیه می‌شود کمک می کنند. تست های تشخیصی پارگی منیسک عبارتند از:

جهت مطالعه ادامه این مطلب به تست های ارزیابی پارگی منیسک مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

تومورهای خوشخیم شایع اطراف زانو

تومورهای استخوانی : تومورهای خوشخیم شایع اطراف زانو

تومورهای استخوانی یکی از مواردی است که در بحث پزشکی باید مورد توجه قرار گیرد ، این تومور ها میتوانند هم از نوع بدخیم و یا از نوع خوشخیم باشند. رشد تومورهای خوشخیم استخوانی  بسیار آهسته  است. این تومورها به  اعضای مـجاور دست­انـدازی نـمی کنند و مـتاستاز نمی دهند.

نشانه های بالینی

این  تومورها ممکن است نشانه های بالینی مشـخصی نـداشـته باشند و به طور اتفاقی، ضمن رادیوگرافی به علل مختلف کشف شوند. شکایت عمده این بیماران درد خـفیف مـوضعی، تـغییر شکل عضو و علایم مربوط به فشار روی اعضای  مجاور (رگها و اعصاب) است.این  تومورها متاستاز نـمیدهند ولی بـندرت مـمکن  است تغییر ماهیت دهند و به تومورهای  بدخیم تبدیل شوند

استئوکندروم

استئوکندروم یکــی از شـایعترین تـومورهای اسـتخوانـی در نوجوانان بوده که همراه با رشد استخوان، بزرگ شـده و بـعد از بلوغ رشد آن متوقف میگردد. معمولا نزدیک انتها و نزدیک صفحه رشد استخوان­های بلند ایجاد می­شود. شایعترین سن ابتلا به آن ۱۰ تا ۲۰ سال است. علت پیدایش این تومور بخوبی مشخص نیست.

دو نمای رادیوگرافی از استئوکندروم

علائم

عموما بیماران استئوکندروم علائمی ندارند اما شایعترین علائم عبارتند از:

• توده­ ی سفت و بدون درد که حرکت نمیکند
• قد کوتاه تر از حد نرمال برای سن فرد
• بلندتر بودن یک اندام از اندام دیگر
• فشار یا تحریک به دنبال ورزش
• درد عضلات مجاور
• ایـنبیماران معمول درد نـدارنـد. و علت درد ضربات مکرر روی برجستگی استئوکندروم، شکستگی قاعده تومور و التهاب روی آن است.

احتمال بدخیم شدن این تومور خیلی کم است اما اگر درد و یا افزایش حجم تومور بعد از متوقف شدن رشد تومور رخ دهد، باید به بدخیمی شک کرد.

درمان

ادامه مطلب