ازگود اشلاتر و درمان (Osgood Schlatters Disease)

درمان ازگود اشلاتر (Osgood-Schlatter Disease)

بیماری ازگود اشلاتر یکی از علل شایع زانو درد ناحیه زیر زانو به خصوص در نوجوانان در حال رشد است. ازگود اشلاتر در میان ورزشکاران ورزش‌های پربرخورد مانند بسکتبال و والیبال  بالاترین شیوع را دارد.

مشخصه اصلی این عارضه التهاب و درد زیر زانو در محل اتصال تاندون کشکک زانو به استخوان درشت‌نی (تیبیا) است. این بیماری غالباً با ایجاد توده‌ای دردناک زیر کاسه زانو همراه است که به ورم کردن و حساسیت ناحیه زیر زانو منجر می‌شود.

درمان های غیر جراحی

در اغلب موارد عوارض بیماری ازگود اشلاتر معمولاً در پایان جهش رشد (حدود 14 تا 18 سالگی که رشد استخوان های نوجوان پایان می یابد) خود به خود از بین می رود، تا آن زمان گزینه های درمانی مورد استفاده بر تسکین علائمی مانند درد زانو و از بین بردن تورم متمرکز است.

اقدام‌های درمانی درد زیر زانو ناشی از عارضه ی ازگود شلاتر عبارتند از:

• استراحت دادن به زانو و کاهش فعالیت بدنی بهترین درمان برای درد است.
• به‌ کار بردن‌ کیسه‌ یخ‌ روی ناحیه دردناک یا استفاده از کمپرس یخ پس از فعالیت بدنی
• درمان دارویی شامل مصرف مسکن‌هایی مانند استامینوفن یا ایبوپروفن در صورت‌ نیاز
• کاهش یا توقف‌ فعالیت های ورزشی: پزشک معالج راهنمایی‌های لازم را در خصوص فعالیت‌های مناسب و ایجاد وقفه در برنامه ورزشی ارائه می‌دهد. برخی بیماران می‌توانند به موازات بهبود علائم در فعالیت‌های کم برخورد مانند شنا یا دوچرخه‌سواری شرکت کنند. در مواردی نیز بیمار باید شرکت در بعضی ورزش‌ها را برای چند ماه متوقف کند تا بدن زمان کافی برای التیام داشته باشد.
• برای کاهش زانو درد می توان از گرم‌ کردن‌ محل‌ درد با کمپرس‌ گرم‌ استفاده کرد.
• استفاده از زانوبند یا بستن زانو با یک زانوبند سبک یا باند کشی نیز می تواند درد را کاهش دهد.
• طب فیزیکی و فیزیوتراپی بصورت انجام نرمش های کششی عضلات چهارسر و همسترینگ در این بیماران مفید است.

برای خواندن ادامه مقاله روی ازگود اشلاتر و درمان (Osgood Schlatters Disease) کلیک کنید.

دکتر سلیمانها

متخصص ارتوپدی و فوق تخصص جراحی زانو ( mehran soleymanha )
استاد تمام گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی گیلان و عضو انجمن جراحان زانو و آسیب های ورزشی
کلینیک زانوی رشت (rasht knee clinic)

دبریدمان آرتروسکوپیک غضروف زانو

دبریدمان آرتروسکوپیک غضروف زانو

در این مقاله دبریدمان آرتروسکوپیک غضروف زانو را بررسی می کنیم. غضروف زانو ممکن است در اثر عوامل متعددی تخریب شود. مانند ناپایداری زانو، آسیب های درمان نشده لیگامانی، ضربه های مکرر ورزشی، فعالیت شغلی سنگین و اضافه وزن شدید. غضروف آسیب دیده نمی تواند مفصل را در حین حرکت محافظت کند و منجر به درد ، تورم ، قفل شدن و محدودیت حرکتی می گردد.

دبریدمان آرتروسکوپیک غضروف زانو توسط آرتروسکوپ (Arthroscopic Debridement) از موارد جراحی های تسکینی مفصل زانو به شمار می رود. در جراحی های ترمیمی غضروف مفصل زانو تحریک می شود. تا روند ترمیمی را در محل ضایعه ایجاد نماید. این روند گرچه نام ترمیمی دارد. ولی بافت جدیدی که بدن بجای غضروف مفصلی و در جهت ترمیم ضایعه می سازد غضروف فیبروکارتیلاژ (Fibrocartilage  ) است. که ضعیف تر از غضروف مفصل طبیعی می باشد

جراحی دبریدمان توسط آرتروسکوپ نوعی درمان موقتی با حداقل تهاجم است. و می تواند بعضی از علائم بیماری را تا چند سال از بین برده یا آنها را کاهش دهد.

برای خواندن ادامه مقاله روی دبریدمان آرتروسکوپیک غضروف زانو کلیک کنید.

دکتر سلیمانها

متخصص ارتوپدی و فوق تخصص جراحی زانو ( mehran soleymanha )
استاد تمام گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی گیلان و عضو انجمن جراحان زانو و آسیب های ورزشی
کلینیک زانوی رشت (rasht knee clinic)

آسیب لیگامانهای زانو و پیشگیری از آن

پیشگیری از آسیب لیگامانهای زانو

آسیب لیگامانهای زانو. - صدمات وارد شده به لیگامانهای زانو (به خصوص آسیب یا پارگی های رباط صلیبی قدامی) عارضه ای بسیار شایع مخصوصا در ورزشکاران جوان می باشد.

روند ریکاوری پس از آسیب های لیگامانی می تواند طولانی باشد. هزینه های بالای درمان، ناتوانی های طولانی مدت و زمان نسبتا طولانی. دور بودن از فعالیت ورزشی و همچنین ایجاد آسیب های ثانویه را به همراه داشته باشد. بنابراین وقتی صحبت از آسیب‌های لیگامانی زانو به میان می آید، قطعاً پیشگیری بسیار بهتر از درمان است. و لزوم به کارگیری برنامه های پیشگیری از آسیب اهمیت ویژهای دارند.

آموزش و رعایت نکات و روشهای جلوگیری از آسیب دیدگی لیگامانهای زانو می تواند به مراقبت از رباط های زانو کمک کند. و تا حد زیادی از بروز این آسیب ها پیشگیری نماید.

برای خواندن ادامه مقاله روی لینک آسیب لیگامانهای زانو و پیشگیری از آن بزنید.

دکتر سلیمانها

متخصص ارتوپدی و فوق تخصص جراحی زانو ( mehran soleymanha )
استاد تمام گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی گیلان و عضو انجمن جراحان زانو و آسیب های ورزشی
کلینیک زانوی رشت (rasht knee clinic)

پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) و ورزش پس از آن

بازگشت به ورزش بعد از پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL)

پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) یکی از شایع‌ترین آسیب‌های زانو مخصوصا در ورزشکاران جوان است.

پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) علل مختلفی دارد. معمولاً در اثر برخورد، تصادفات یا تغییر جهت سریع و ناگهانی زانو. خصوصا حین فعالیت های ورزشی رخ می‌دهد. عواملی که می‌توانند به پارگی رباط ACL منجر شوند عبارتند از:

• گردش ناگهانی بدن در حین حرکت که باعث چرخش یا خم شدن زانو به یک طرف می‌شود
• تغییر سریع جهت حرکت زانو (مانند تغییر جهت در دویدن)
• فشار شدید بر روی زانو در اثر سقوط یا برخورد مستقیم. ( معمولا در اثر یک ضربه‌ی مستقیم. و در نتیجه‌ی آن باز شدن بیش از حد زانو. یا خم شدن آن به طرف داخل (به سمت پای مقابل) ایجاد می‌شود.)

علائم و نشانه‌های پارگی رباط ACL:

شامل:

• موارد شنیدن صدا در زانو هنگام وقوع آسیب
• درد شدید و ناگهانی در زانو
• تورم زانو
• عدم پایداری و ثبات زانو در حرکات جلو و عقبی
• محدودیت در حرکت زانو است.

تشخیص پارگی رباط ACL توسط پزشک با استفاده از بررسی شرح حال بیمار، معاینه بالینی زانو و انجام تستهای تست های ارزیابی آسیب های لیگامانی زانو، تصویربرداری مانند MRI و آرتروسکوپی انجام می شود.

مطالعات بسیاری نشان داده اند که پارگی پارگی رباط ACL می تواند آغاز آسیب های دیگری در زانو گردد، مهمترین این آسیب ها پارگی های ثانوی منیسک و آسیب های غضروفی می باشند. که در صورت پدیدار شدن ، حتی بعد از بازسازی رباط صلیبی جلویی دیگر هرگز زانو به سطح سلامتی قبلی خود باز نخواهد گشت. و در نهایت می تواند منجر به بروز آرتروز زودرس زانو گردد.

برای خواندن ادامه مقاله روی پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) و ورزش پس از آن بزنید.

دکتر سلیمانها

متخصص ارتوپدی و فوق تخصص جراحی زانو ( mehran soleymanha )
استاد تمام گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی گیلان و عضو انجمن جراحان زانو و آسیب های ورزشی
کلینیک زانوی رشت (rasht knee clinic)

انتخاب نوع گرافت در جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی

انتخاب نوع گرافت در جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی

معمولا افراد که دچار پارگی کامل رباط صلیبی قدامی (ACL) می شوند تحت جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی قرار می گیرند. زمانی که تصمیم به جراحی گرفته می شود، باید مشخص گردد که از چه نوع گرافتی برای بازسازی رباط صلیبی قدامی استفاده شود. منابع مختلف تاندون برای بازسازی وجود دارد که هر یک مزایا و عوارض خاص خود را دارند. پزشک جراح با در نظر گرفتن شرایط بیمار بهترین گزینه و روش درمانی را انتخاب می کند.

• اتوگرافت (Autograft) بافتی که از بدن خود بیمار گرفته می شود، بهترین و رایج ترین انتخاب جهت بازسازی بخصوص در جوانان می باشد. مطالعات نشان داده اند که پیوند های اتوگرافت معمولا موفق تر می باشند.
• الوگرافت (Allograft) در این روش از بافت اهدایی از جسد استفاده می شود. کاهش مدت زمان جراحی و کاهش تعداد و طول برش های جراحی از مزایای استفاده از بافت الوگرافت می باشند. در عین حال شانس بیشتر پارگی مجدد و خطر انتقال برخی بیماری های عفونی می تواند از عوارض استغاده از الوگرافت باشد.

عوارض استفاده از الوگرافت در بازسازی رباط صلیبی قدامی

• شانس بیشتر پارگی نسبت به اتوگرافت (3 برابر)
• افزایش احتمال عفونت
• خطر انتقال بیماری

امروزه الوگرافت در افراد با چاقی شدید، افراد بالای 45 سال، افراد با شلی لیگامانی، بازسازی های چند لیگامانی، اعمال جراحی مجدد (رویژن) به کار می رود.

انواع اتوگرافت های مورد استفاده در جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی

اتوگرافت استفاده شده در جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• پاتلا-تاندون پاتلا-تیبیا (bone-patella-bone) (قسمتی از استخوان کشکک- تاندون پاتلا-قسمتی از استخوان تیبیا)

دو انتهای تاندون پاتلا استخوانی بوده که کمک می کند بعد از جراحی ترمیم سریع تر صورت گرفته و همچنین بافت در جای خود محکم تر قرار بگیرد. بازسازی ACL با اتوگرافت تاندون پاتلا می تواند انتخاب مناسبی برای ورزشکاران حرفه ای و بیماران جوان می باشد.

اشکال این روش:

• درد بعد از عمل در محل برداشت گرافت
• درد هنگام زانو زدن که ممکن است تا مدتها بیمار را اذیت کند

جهت مطالعه ادامه این مطلب به انتخاب نوع گرافت در جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت