درمان جراحی پارگی تاندون های اطراف زانو

درمان جراحی پارگی تاندون های اطراف زانو

پارگی تاندون های اطراف مفصل زانو معمولا به علت اعمال نیروهای کششی شدید و ناگهانی عضله در هنگام انقباض آن به خصوص حین فعالیت ورزشی، ترومای مستقیم، خستگی عضلانی و یا گرم نکردن کافی پیش از شروع تمرین ایجاد می شود.

 

در برخی موارد نیز بیماری های مزمن مانند آرتریت روماتوئید، بیماری های مزمن کلیوی، دیابت، نقرس، لوسمی و عفونت می توانند احتمال بروز این عارضه را تشدید کنند.

همچنین استفاده از برخی داروهای حاوی ترکیبات کورتیکواستروئید و بعضی از آنتی بیوتیک ها ممکن است باعث ضعف شدن تاندون شده و حتی یک نیروی مختصر می تواند موجب پارگی تاندون عضله شود.

در آسیب های شدیدتر ممکن است حین جدا شدن تاندون قسمتی از استخوان را همراه خود بکند، که به این حالت شکستگی کندگی گفته می شود.

 

درمان

• در موارد پارگی ناکامل یا جداشدگی های ایزوله و مختصر تاندون، معمولا درمان های غیرجراحی شامل استراحت، کمپرس یخ، استفاده از باند کشی و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی موثر هستند و در بیشتر موارد ورزشکاران پس از 4 تا 6 هفته به فعالیت ورزشی بر می گردند.

 

• در پارگی های کامل تاندون و نیز در مواردی که درمان های غیر جراحی بهبودی در وضعیت بیمار ایجاد نکنند درمان جراحی توصیه می شود.

در جراحی دو انتهای تاندون پاره شده به هم دوخته می شوند. در این جراحی توجه به فشار روی تاندون بسیار اهمیت دارد و تاندون پس از دوخته شدن نباید خیلی سفت و یا خیلی شل باشد.

 

 

 

در مواردی که پارگی تاندون به صورت شکستگی کندگی محل اتصال تاندون با استخوان است، درمان بصورت عمل جراحی و با اتصال مجدد تاندون عضله به استخوان انجام می شود. در این جراحی عضله به محل طبیعی خود کشیده شده سپس تاندون به کمک بخیه های مخصوص به محل طبیعی خود روی استخوان متصل می شود.

 

• اکثر افرادی که دچار پارگی تاندون چهارسر شده اند نیاز به جراحی دارند.
• در موارد حاد درمان بصورت ترمیم محل پارگی است و در موارد مزمن بازسازی لیگامانی صورت می گیرد.
• گاهی اوقات بخصوص در موارد مزمن ترمیم تاندون پاره شده نیاز به استفاده از پیوند یا گرافت دارد.
• مدت زمان بستری بودن در بیمارستان پس از جراحی معمولا یک شب است
• جراحی می تواند تحت بی حسی اسپاینال و بی حس شدن اندام های تحتانی و یا بیهوشی عمومی انجام شود.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به درمان جراحی پارگی تاندون های اطراف زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها: 

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

bone contusion زانو

bone contusion زانو

bone contusion (bone bruise) که ادم استخوانی یا کوفتگی استخوان نیز نامیده می شود یک عارضه نسبتا شایع در مفصل زانو به خصوص در موارد آسیب حاد زانو است.

این عارضه ترکیبی از خونریزی، ادم و شکستگی میکروترابکولار در استخوان است که تحت فشار ناشی از تروما قرار گرفته و منجر به آسیب استخوان در سطح میکروسکوپی شده است.

bone bruise بدون خط شکستگی مشخص یا قابل مشاهده در اشعه ایکس است و فقط با استفاده از MRI  تشخیص داده می شود.

تشخیص این عارضه از این نظر اهمیت دارد که به عنوان دلیل احتمالی درد حاد و کاهش عملکرد زانو در بیماران دچار ترومای زانو می باشد.

تشخیص:

زمانیکه معاینات بالینی مبهم می باشد MRI یک ابزار قدرتمند برای تشخیص آسیب هایی است که در پرتونگاری و آرتروسکوپی پنهان هستند.

bone bruise یک یافته MRI است که در آن تغییر سیگنال در مغز استخوان بر اثر ترومای وارده به استخوان دیده می شود.

 

تحلیل دقیق محل bone bruise می تواند مکانیسم ایجاد آسیب را مشخص کند.

شدت میزان ادم حاد استخوان (bone bruise) می تواند عاملی برای تعیین پیش آگهی سایر تروماهای زانو باشد.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به bone contusion زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها: 

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

درمان منیسک دیسکوئید

درمان منیسک دیسکوئید

منیسک دیسکوئید (Discoid meniscus) یک شکل غیر طبیعی منیسک است که مینیسک خارجی به جای آن که بیشتر شبیه شکل C طبیعی باشد، به شکل یک بیضی یا دیسک توپر است.

منیسک دیسکوئید اغلب اختلال یک نقص مادرزادی است با حرکات چرخشی زانو، از جمله در ورزش هایی که نیاز به چرخش و یا تغییر جهت سریع دارند، رخ می دهد.

افراد مبتلا به منیسک دیسکوئید ممکن است تمام زندگی خود را طی کنند و هیچ مشکلی را تجربه نکنند فقط با خم و راست کردن احساس صدا داخل مفصل دارند. اگر منیسک دیسکوئید باعث درد یا ناراحتی نشود، نیازی به درمان نیست.

شکل غیر طبیعی و ضخیم مینیسک دیسکوئید احتمال پارگی و گیر افتادن آن بین سطوح مفصلی را افزایش می دهد و معمولا مینیسک دیسکوئید نسبت به مینیسک نرمال احتمال آسیب بیشتری دارد. در افرادی که مینیسک دیسکوئید دارند ممکن است بدون هیچ سابقه ی آسیب یا ضربه فرد علائم آسیب مینیسک را بروز دهد.

با توجه به خونرسانی ضعیف بافت مینیسک، در صورت آسیب دیدن آن احتمال ترمیم خود به خودی آن به شدت پایین است.

انواع منیسک دیسکوئید عبارتند از:

• ناکامل (incomplete) : این نوع منیسک دیسکویئد کمی ضخیم تر و گسترده تر از منیسک نرمال است و سطح بیشتری از سطوح مفصلی را می پوشاند اما کل سطح را کاور نمی کند.
• کامل (complete) : این نوع منیسک دیسکوئید کل سطح مفصلی استخوان ساق پا ( پلاتو تیبیا) را می پوشاند.
• Hypermobile wrisberg: در این نوع مینیسک دیسکوئید رباط هایی که مینیسک را به سطوح استخوان های ران و ساق پا وصل می کنند (meniscofemoral) وجود ندارند و مینیسک آزادانه درفضای مفصلی حرکت می کند و می تواند موجب صدای مفصل، درد و قفل شدن زانو شود.
• ring-shaped discoid meniscus

علائم آسیب منیسک دیسکوئید

شایع ترین علائم آسیب منیسک دیسکوئید شامل موارد زیر می باشد:

• درد
• سفتی و تورم
• قفل کردن و صدای زانو
• خالی کردن زانو
• ناتوانی در کامل صاف کردن زانو

جهت مطالعه ادامه این مطلب به درمان منیسک دیسکوئید  مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

انواع کیست های ناحیه زانو

انواع کیست های ناحیه زانو

کیست های زانو مانند کیست بیکر ، کیست مینیسک زانو یا کیست های استخوانی اطراف زانو انواع مختلفی دارند که هر کدام از آن ها در یک قسمت زانو ایجاد می شود و می توانند باعث درد، التهاب، سفتی زانو و محدودیت حرکتی زانو شوند. بر حسب محل ایجاد روش درمانی متناسب برای آن انتخاب می شود.

عوامل اصلی در ایجاد کیست زانو شامل مواردی همچون بیماری های زمینه ای و آسیب دیدگی زانو، آرتروز زانو، پارگی مینیسک، آرتریت عفونی می باشند. این موارد می توانند موجب افزایش مایع مفصلی اضافی در داخل مفصل زانو و ایجاد کیست های زانو شوند.

• کیست مینیسک (Meniscal cysts)

وضعیتی است که با تجمع موضعی مایع مفصلی (سینوویال) در داخل یا حاشیه پیرامونی مینیسک مشخص می شود که معمولاً در نتیجه پارگی مینیسک ایجاد می شود. کیست مینیسک از دلایل شایع درد داخلی زانو می باشد. سایر آسیب های مرتبط که احتمال بروز کیست مینیسک را افزایش می دهند عبارتند از: آسیب غضروف مفصلی، آسیب قبلی زانو، پارگی رباط صلیبی قدامی، دژنراتیو مینیسک که بر اثر افزایش سن ایجاد می شوند.

کیست مینیسک بیشتر در مینیسک خارجی دیده می شود.

 

• کیست بیکر ( bakers cyst ) یا کیست پشت زانو

برآمدگی است که بر اثر تجمع مایع مفصلی در قسمت پشتی کپسول مفصلی زانو (ناحیه پوپلیتئال Popliteal area) ایجاد می شود، از این رو به آن کیست پوپلیته یا پوپلیتئال هم می گویند. کیست بیکر شایع ترین علت درد زانو و تورم پشت زانو می باشد. این کیست می توانند باعث درد متوسط زانو در خلف زانو و محدودیت در انتهای حرکات زانو شوند. تقریبا هر عاملی که موجب تورم زانو و افزایش مایع  مفصلی زانو شود می تواند باعث ایجاد کیست بیکر شود. به طور کلی پاتولوژی های شایع همراه عبارتند از : پارگی های منیسک ها ، ضایعات غضروفی ، سینوویت مفصلی زانو ، آرتریت روماتویید و  استئوآرتریت زانو.

این کیست ها در کودکان نیاز به جراحی ندارند.

در افراد بالغ بدون درمان عامل زمینه ای تخلیه کیست با عود بالا همراه است.

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به انواع کیست های ناحیه زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

شلی لیگامانی (ligament laxity)

شلی لیگامانی (ligament laxity)

رباط ها یا لیگامانها نوارهایی از بافت سخت هستند که حمایت و ثبات مفاصل را فراهم می کنند و از دور شدن بیش از حد یا پیچ خوردن بیش از حد مفاصل جلوگیری می‌کنند.

شلی لیگامانی عارضه ای است که رباط بیش از حد شل باشد و در هنگام حرکت، مفصل را در تراز مناسب نگه ندارد، در نتیجه می تواند باعث بی ثباتی مفصل شود و منجر به دررفتگی یا ناهماهنگی مفصل (subluxation) شود.

]

این عارضه در کودکان و زنان شیوع بیشتری دارد و فاکتورهایی مثل جنس، نژاد، سن ، ژنتیک و سابقه خانوادگی روی آن موثر است . علاوه براین، شلی لیگامانی درجات مختلفی دارد و همیشه کل بدن را تحت تأثیر قرار نمی دهد.

شلی لیگامانی در مواردی باعث سندرم بیش حرکتی مفصل (joint hypermobility syndrome) می شود. در این شرایط مفصل دامنه حرکت بیش از حد طبیعی دارد که علت عمده آن ضعف عضلات اطراف مفصل و یا شلی بافت نرم اطراف مفصل شامل لیگامانها و کپسول مفصلی می باشد. این عارضه ممکن است عمومی باشد (هایپرموبایلیتی عمومی مفصلی) و یا فقط شامل بعضی مفاصل باشد.

 

شلی لیگامانی می تواند زمینه آسیب و اختلالاتی دیگر نظیر کمردرد، آسیب های لیگامانی، آسیب های ورزشی و … را فراهم آورد. همچنین افراد مبتلا به این عارضه اغلب از بی ثباتی مفصلی مانند دررفتگی مکرر، نیمه دررفتگی و پیچ خوردگی، خالی شدن و آسیب مفصل زانو شکایت دارند.

علائم شلی لیگامانی

علائمی مانند رگ به رگ شدن مکرر مچ پا، دررفتگی شانه، افیوژن زانو و مشکلات کمر در میان افراد مبتلا به شلی رباط شایع است. برخی از علائم شایع این عارضه عبارتند از:

• خستگی زودرس پس از فعالیت های بدنی روزمره
• بی ثباتی مفصل
• درد مفاصل حین یا پس از حرکت
• در رفتگی یا کشیدگی مکرر مفصلی بعد از فعالیتهای ورزشی
• ابتلا به آسیب های عضلانی و اسکلتی مکرر
• افزایش دامنه حرکت مفصلی بیش از حد طبیعی

جهت مطالعه ادامه این مطلب به شلی لیگامانی (ligament laxity) مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت